Ter promotie van het nog nader vorm te geven gezelschapsspel met als werktitel; “iedereen kan filosoferen van Ravensburger”, werpen we vandaag ons licht op een onderwerp waarop menig filosoof aanzienlijke hoeveelheden calorieën heeft weten te verbranden teneinde de grijze massa te voorzien van voldoende energie, om te komen tot een filosofisch geformuleerde nietszeggende definitie waar maar weinigen aandacht aan schenken, te weten, het bewustzijn, met in het bijzonder de diepst verborgen vorm, het onderbewust onbekende bewustzijn.
“Onbewust onbekend” verwijst naar aspecten van onze psyche, gedachten, gevoelens of herinneringen die diep begraven liggen in het onderbewustzijn, en niet gemakkelijk toegankelijk zijn. De term wordt vaak gebezigd in de context van psychoanalyse en dieptepsychologie. Voor een doorgewinterde moraliteitshindoe welke iedere vorm van zelfreflectie afwijst, wat overigens weer valt terug te zien in de presentatie van dergelijke individuen, lijkt de weg naar binnen een onwaardige route.
In de schaduw van een wereld vol tumultueuze overgangen en crises, (crizeven), manifesteert zich een intrigerende paradox: individuen, al of niet psychisch beschadigd, nemen bewuste beslissingen die, ironisch genoeg, leiden tot hun eigen extinctie. Deze zelfverkozen waanzin etaleert zich onder andere als een keuze om voortplanting stop te zetten, voedingsgewoonten te verwaarlozen, en kansen op goedkope energie te ontzeggen. Om dergelijk gedrag makkelijk te kunnen duiden, teneinde een gericht gesprek te kunnen voeren, zijn we zo vrij geweest het gedrag samen te brengen onder de noemer “onderbewust suïcidaal gedrag”, waarin het individu, welke dergelijke gedragingen vertoond, zich dus niet bewust is van de persoonlijke suïcidale aard van gedragingen.
De paradox van het aan henzelf opgelegde reproductieverbod, evenals het verwaarlozen van voedingsgewoonten waarbij men zichzelf essentiële voedingsstoffen ontzegt, ligt in de wijze waarop de lijdenden bijdragen aan de oplossing voor de door henzelf geprojecteerde waanbeelden. Omdat het doorbreken van de cyclus van zelfdestructie vraagt om bewustwording, verantwoordelijkheidsgevoel en de wil om te ontsnappen aan de knettergekke valkuilen van zelfverkozen waanzin, acht de redactie de kans klein tot onhaalbaar dat bezetene individuen nog tot inkeer zullen komen. In dit licht lijkt het een hoopgevende gedachte dat ook dit probleem, zoals zovele problemen, zichzelf zal oplossen, daar lijdenden evolutionair gezien weinig kans op generatie overstijgend leven wordt toebedeeld.
Mooi verwoord!