Blijven plakken

Op welke wijze kan aandacht worden gevestigd wanneer alle aandacht reeds vergeven is. Ten tijde van informatieverzadiging, waarin slechts de aandacht van het meningloze individu mogelijk nog te kapen valt, de meningloze welke zich afzijdig houdt van politiek en gepolitiseerde zaken, behoudens gedurende de spaarzame momenten wanneer wordt verlangd te participeren in het stemproces, daar men op deze momenten het teruggetrokken individu, mogelijk vanuit een vorm van plichtsbesef bereid vind het ongeïnformeerde onderbuikgevoel te laten spreken door een vakje rood te kleuren, kijken we naar de verschillende technieken. ( excuses van de redactie voor de onzinnige toevoeging waarin op slinkse wijze de mening van de redactie naar voren komt over een mogelijk in een bepaald kader te plaatsen individu )

Om de aandacht te vestigen op een bepaald onderwerp zijn door de jaren heen diverse propagandatechnieken ontwikkeld. In de vroege geschiedenis bijvoorbeeld door op een (markt)plein een prediker of heraut te plaatsen met een paar afgetrainde stembanden. Hierna heeft vanzelf de revolutionaire boekdrukkunst of drukpersrevolutie haar intrede gedaan waarop vervolgens de radio, de televisie, de digitalisering en het internet zijn geïntroduceerd. De vrijheid om informatie te publiceren heeft geleid tot een overload aan beschikbare informatie wat vervolgens weer kan worden uitgehoerd door Socialemediaplatforms en zoekmachines welke op hun beurt, gebruik makend van algoritmen, content aanbevelen op basis van iemands voorkeuren welke men tracht te meten aan de hand van input van gebruikers, om deze te sturen richting datgene wat iets oplevert voor het platform. Toch zijn de wat oudere technieken nog niet afgeschreven. Dit zien we terug in de uitingen van bepaalde bewegingen welke reeds decennia lang  stront tegen de muur gooien in de hoop dat er wat blijft plakken.

De beweging in kwestie waarop we ons hier richten betreft de zogeheten klimaatbeweging. Vanuit deze beweging wordt reeds sinds de jaren 60 stront tegen muren gegooid, maar het blijft maar slecht plakken. De beweging maakt veelal gebruik van diverse propaganda kanalen en is zelfs gekomen tot infiltratie van indoctrinatiemachines zoals mainstream media en big tech. Door gebruik te maken van de eindigheid van een financieel stelsel op zoek naar valutaverbrandingsovens waar we verder niet te diep op in zullen gaan, zijn HR afdelingen bereid gevonden de missiedoelen van de beweging over te nemen en te vertalen in beleid teneinde binnen organisaties het tegengeluid de mond te snoeren alsmede om zelf als de moreel hogere te worden opgetekend.

De laatste actie van de beweging behelst het opwerpen van meerdaagse humanoïde, ofwel mensachtige barricades op de snelwegen. De verwachting was dat men op basis van eerdere infiltratie van indoctrinatiemachines, in combinatie met het ontnemen van de bewegingsvrijheid van derden, voldoende irritatie, en dus aandacht zou kunnen genereren. Maar er zijn meer manieren, oude manieren, nostalgische manieren, prehistorische technieken waar men een beroep op doet. Tot grote verbazing worden namelijk de tepels van Cariesje er maar weer eens bijgehaald. Je weet wel, de tepels welke te pas en te onpas tentoongespreid worden teneinde veelal slechte films aan de man te brengen. Nu men in de filmindustrie zich lijkt te wenden tot minder vervallen exemplaren zoeken de tepels van Cariesje misschien een nieuwe functie. Er kan Godfriedvanbouillon geen krant of site worden geraadpleegd zonder geconfronteerd te worden met de uitnutting van uitgerangeerde middelen, als laatste redmiddel ingezet, teneinde klimaatverandering tegen te gaan. Wondere wereld.